Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, περίοδος οικονομικής άνθισης του καπνεμπορίου, η αστική τάξη των καπνεμπόρων επιδείκνυε την οικονομική της υπεροχή χτίζοντας νεοκλασικές οικίες με Ευρωπαϊκές επιρροές που προήλθαν από τα συχνά ταξίδια τους σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι τα κτίρια απέκτησαν αυστηρή συμμετρία όψης και ορθογώνιο περίγραμμα. Παράλληλα, το επιβλητικό μέγεθος και ο όγκος που χαρακτήριζαν να νέα κτίρια ωφειλόταν στη χρήση ανθεκτικότερων υλικών όπως το τούβλο και η πέτρα. Τα εν γένει βάρβαρα χαρακτηριστικά των ογκώδων κατασκευών εκλέπτιζαν διάφορες αρχιτεκτονικές πινελιές όπως τα αετώματα, τα επιστύλια, τα γείσα, τα Κορινθιακά επίκρανα, τα κυκλικά τύμπανα και διάφορα σιδερένια καλλιτεχνήματα. Εύκολα διακρίνει κανείς τα πολλά και μεγάλα παράθυρα ακόμα και στο ισόγειο τα οποία προδίδουν την τάση προβολής που διακατείχε τη συγκεκριμένη αστική τάξη. H υπερυψωμένη είσοδος των κτιρίων οδηγούσε για άλλη μια φορά σε σάλα.Τα δωμάτια ήταν πλέον διακοσμημένα με ζωγραφιστές οροφές, χρωματιστά βιτρώ, ξύλινες σκαλιστές πόρτες, πολυελαίους καθώς και βαριά έπιπλα Ευρωπαϊκής προέλευσης. Καθαρά δείγματα επιρροής ξένων προτύπων που αποσκοπούσαν στη διαφοροποίηση των αστικών τάξεων.

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια (καλντερίμια) των οποίων η στενότητα αντικατόπτριζε τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις των κατοίκων της κάθε συνοικίας. Ακολουθούσαν τις τροχιές των παλιότερων κοινόχρηστων "μονοπατιών" που χρησίμευαν στην πρόσβαση των άναρχα δομημένων κτισμάτων από πεζούς και βοϊδάμαξες. Ήταν στρωμένα με κυβόλιθους, δουλεμένους στο χέρι με σφυρί και καλέμι, τοποθετημένους με τέτοιο τρόπο ώστε να χρησιμεύουν στην απομάκρυνση των βρόχινων υδάτων αλλά και να προσφέρουν στους πεζούς καθαρούς δρόμους χωρίς λάσπες ακόμα και μετά από δυνατές νεροποντές. Χαρακτηριστικά είναι τα ποταμάκια από καθαρό νερό που σχηματίζονταί κατά τη διάρκεια μιας ξαφνικής καλοκαιρινής νεροποντής.

Σελίδα 3 από 4